Święty Charbel (Yousef Antoun Makhlouf) urodził się 8 maja 1828 r. We wsi Bkaakafra (Liban Północny). Dorastał w religijnej rodzinie i wychowywał się w wierze chrześcijańskiej. Inspirował się ascetyczną i monastyczną formą życia praktykowaną przez samotnych pustelników klasztoru św. Antoniego Kozhaya z libańskiego zakonu maronitów, a na początku swojego życia pragnął zostać mnichem. Często udawał się do groty poświęconej Najświętszej Maryi Pannie, aby się modlić i medytować. Mieszkańcy Bkaakafry nazywali go „świętym” ze względu na swoją pobożność, niezachwianą wiarę w Jezusa Chrystusa i wzorowe nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny. Pod wieloma względami grota stała się jego pierwszą pustelnią i ołtarzem kultu.
W 1851 r. Yousef wstąpił do libańskiego Zakonu Maronitów, wybierając imię Charbel. Po dwóch latach intensywnej formacji akademickiej i duchowej Charbel złożył religijne śluby posłuszeństwa, ubóstwa i czystości 1 listopada 1853 r. W klasztorze św. Marona we wsi Annaya (góra Liban). Po ukończeniu studiów teologicznych pod kierunkiem wielu nauczycieli, w tym świętego Neematallaha Hardiniego, święty Charbel został wyświęcony na kapłana 23 lipca 1859 r. Był zdecydowany w dążeniu do duchowej doskonałości. Po spędzeniu 16 lat jako mnich we wspólnocie klasztoru Annaya święty Charbel formalnie poprosił o zostanie pustelnikiem. „Cud lampy”, który dawał światło, choć wypełnione tylko wodą, przekonał przełożonych Świętego Charbela, że jego prośba była naprawdę boskiego pochodzenia. 15 lutego 1875 r. Święty Charbel wszedł do pustelni świętych Piotra i Pawła związanej z klasztorem św. Marona w Annyi, gdzie poświęcił się życiu modlitwy, uwielbienia i pracy fizycznej.
Po spędzeniu 23 lat w pustelni święty Charbel udał się do wiecznego odpoczynku w Panu w Wigilię Bożego Narodzenia (24 grudnia) 1898 r. Kilka miesięcy po jego pogrzebie światło zabłysło z jego grobu. Za zgodą władz kościelnych ekshumowano ciało Charbela i stwierdzono, że jest ono nieskazitelne, a dalsze badania wykazały, że jego ciało przenosiło krew i wodę jak każdy żywy organizm. Wieść o cudownym stanie ciała świętego Charbela rozeszła się po całym regionie i wielu zgromadziło się w klasztorze św. Marona w Annyi, szukając wstawiennictwa tego świętego. Raporty o uzdrowieniach fizycznych i duchowych zaczęły być badane przez władze kościelne.
5 stycznia 1965 r., Na zakończenie Soboru Watykańskiego II, święty Charbel został beatyfikowany przez papieża Pawła VI i był jedyną osobą beatyfikowaną pod koniec tego Soboru. Przyniosło to wielką radość nie tylko libańskiemu Zakonowi Maronitów, ale także całemu Kościołowi katolickiemu, który był świadkiem tego monumentalnego wydarzenia. Święty Charbel został następnie kanonizowany przez tego samego papieża 9 października 1977 r. Przez lata sława świętego Charbela rozprzestrzeniła się na cały świat, a liczne wstawiennictwa i cuda przypisywano jego wstawiennictwu. Wiele osób nadal szuka modlitw świętego Charbela o uzdrowienie ciała i duszy oraz o przemianę ich życia.
Najważniejsze daty z życia św. Charbela
Narodziny
w Beqaakafra przychodzi na świat Youssef Antoun Makhlouf później znany jako św. Charbel
Chrzest
Chrzest małego Youssefa
Nowicjat
W Maifug wstępuje do nowicjatu przyjmując imię Charbel
Klasztor
Charbel przenosi się do klasztoru św. Marona w Annaya
Śluby
Charbel składa śluby zakonne
Studia
Charbel rozpoczyna studia teologiczne w klasztorze św. Cypriana w Kfifane.
Święcenia
Charbel kończy studia teologiczne, następnie przyjmuje święcenia kapłańskie i działa w Annaya
Przenosiny
Charbel przenosi się do Eremu śś. Piotra i Pawła
Śmierć
Charbel doznaje udaru i w następstwie umiera w swojej pustelni
Cudowny olej
Dokonano odkrycia że ciało Charbela nie rozkłada się i wydziela cudowny olej.
Proces Kanonizacyjny
Rozpoczyna się proces kanonizacyjny Charbela.
Otwarcie grobu
Otwarcie grobu po raz drugi
Wystawienie na widok publiczny
Otwarcie grobu oraz ekspertyzy lekarskie nienaruszonego ciała Charbela
Ogłoszenie błogosławionym
Papież Paweł VI ogłasza Charbela błogosławionym.
Kanonizacja
9 października dokonuje się kanonizacja bł. o. Charbela
