Historia klasztoru św. Marona

W regionie góry Libanu Jbeil, na wzgórzu, które jest uważane za jedno z najpiękniejszych wzgórz w Libanie, znajduje się klasztor należący do libańskiego zakonu maronitów, znany jako Klasztor świętego Marona. Leży w Annaya na zachód od Ehmej i na południe od Meshmesh. Leży siedemnaście kilometrów od Jbeil i ma 1200 metrów wysokości.

Annaya w syryjskim dialekcie oznacza „śpiewaczkę pieśni” lub „grupę wiernych lub pustelników”. W przeszłości była to jedna z farm Jbeil. Jego nazwa została przekształcona w klasztor po tym, jak mnisi kupili ziemię w tym miejscu, gdzie zbudowali klasztor.

Budowa pierwszej części klasztoru została ukończona w 1828 roku, który był rokiem narodzin św. Charbela. Czy Bóg nie przygotowywał  tego, co wydarzy się na tej błogosławionej ziemi? W latach 1838–1841 kościół został ukończony, podobnie jak wszystkie piwnice.

Po ogłoszeniu błogosławionego św. Charbela w 1965 r. Zakon zaczął budować nowy kościół, tworząc obiekty do przyjmowania tłumów wierzących.

W 1974 r. Miała miejsce inauguracja nowego kościoła, po zachodniej stronie klasztoru, który został zbudowany pod wezwaniem Świętego Charbela.

Idąc drogą świętego Charbela, który połączył niebo i ziemię, klasztor św. Marona prowadzi wybitną działalność rolniczą i różnorodną produkcję, taką jak wina, dżemy i produkty mleczne. Mnisi nie tylko wypełniają swoje duchowe obowiązki wewnątrz klasztoru, ale także dzielą się swoją różnorodnością działań i opieki, gdzie służą parafiom i zapewniają im wszelką niezbędną opiekę.

Dzisiaj, dzięki św. Charbelowi, klasztor św. Marona w Annaya stał się wielką świątynią narodową i międzynarodową, w której tysiące wierzących przychodzą modlić się oraz zaspokajać różne potrzeby duchowe. Jest to również miejsce, w którym otrzymuje się listy z całego świata, aby uzyskać namacalną łaskę świętego libańskiego lub szukać jego wstawiennictwa.